معصومان (ع) نیز بر این امر صحّه گذاشتهاند.
رسول اکرم (ص) مىفرماید: «مؤمن شوخ و شاداب است».(12)
حضرت على (ع): «شادمانى، گشایش خاطر مىآورد»(13) و «اوقات شادى، غنیمت است»(14) و نیز «هرکس شادىاش اند ک باشد، آسایش او در مرگ خواهد بود».(15)
3. امام صادق (ع) فرمود: «هیچ مؤمنى نیست که شوخى در طبع او نباشد»(16) و نیز «شوخ طبعى، بخشى از حسن خلق است».(17)
4. امام رضا (ع) فرمود: «کوشش کنید اوقات شما چهار زمان باشد: وقتى براى عبادت و خلوت با خدا، زمانى براى تأمین معاش، ساعتى براى معاشرت با برادران مورد اعتماد و کسانى که شما را به عیبهایتان واقف مىسازند و در باطن به شما خلوص و صفا دارند و وقتى را هم به تفریحات و لذایذ خود اختصاص دهید و از شادى ساعتهاى تفریح، نیروى لازم براى عمل به وظایف وقتهاى دیگر را تأمین کنید».(18)