نقش بانک استقراضی در ورشکستگی مالی محمدحسین امین الضرب
منبع:WWW.IICHS.ORG
حاج محمدحسن امین الضرب و فرزند او حاج محمدحسین امین الضرب از بزرگترین تجار و صرافان کشور دوران متأخر سلطنت قاجارها محسوب می شدند. حاج محمدحسن امین الضرب چنانکه از لقبش پیدا است مدت زیادی در دوره ناصرالدین شاه بر ضرب مسکوکات کشور مدیریت داشت و از اجاره داران بزرگ ضرب مسکوکات مسین (پول سیاه) بود و از این رهگذر ثروت و مکنت سرشاری به دست آورده بود. 1 علاوه بر این امین الضرب در رشته های مختلف اقتصادی و تجاری سرمایه گذاریهای کلانی می کرد و در تجارت داخلی و خارجی کشور سهم عمده ای بر عهده داشت و داراییهای منقول و غیرمنقول وی نظیر مستغلات و اراضی کشاورزی در گوشه و کنار کشور گسترده بود و نمایندگیهای تجاری او در اقصی نقاط اروپا و نیز روسیه و شمال آفریقا فعالیتهای اقتصادی - تجاری او را پوشش می دادند. ضمن اینکه حاجی حسن امین الضرب از صرافان درجه اول کشور نیز محسوب می شد. هر چند اطلاع دقیقی درباره میزان ثروت و داراییهای نقدی و غیر نقدی وی در دست نیست اما گفته شده است که ارزش داراییهای او در اوایل قرن چهاردهم هجری قمری به چندین میلیون تومان بالغ می شد و این رقم در آن دوره ثروت بسیار کلانی محسوب می گردید. تا هنگامی که حاج امین الضرب پدر زنده بود ثروت و مکنت این خانواده پیوسته رو به تزاید بود و بانکهای خارجی و بالاخص بانک استقراضی به رغم تمام تلاشهایی که برای ورشکست کردن او انجام دادند نتوانستند او را به زانو در آورند و او پیوسته یکی از رقبای جدی بانکهای خارجی فوق الذکر باقی ماند. اما هنگامی که حاج محمدحسن امین الضرب درگذشت و ثروت کلان او به فرزندش حاج محمدحسین امین الضرب به میراث رسید به تدریج اقتدار و نفوذ اقتصادی - تجاری و نیز مالی این خاندان سیری نزولی پیدا کرد و بالاخص بانکهای خارجی که در رأس آنها بانک استقراضی قرار داشت امین الضرب پسر را مقهور قدرت اقتصادی - اعتباری خود ساختند تا جایی که در اواسط سلطنت مظفرالدین شاه و در حالی که فقط چند سالی از مرگ حاج محمدحسن امین الضرب سپری می شد امین الضرب پسر به یکی از بدهکاران عمده بانک استقراضی مبدل گشته و برای بازپرداخت قروضش به بانک مذکور با مشکلات جدی روبرو شده بود. لازم به ذکر است که از همان دوران امین الضرب پدر ناصرالدین شاه احترام خاصی برای او قائل بود و نفوذ امین الضرب در مجموعه حکومت و دولتمردان کشور نیز امری شناخته شده بود. اعتبار و احترام فرزندش محمدحسین امین الضرب نیز پس از درگذشت پدر کماکان در نزد اولیای امور حکومت و شخص شاه باقی بود.
حداقل از سال 1317 قمری بدین سو گزارشها و اسنادی در اختیار داریم که حاکی از بدهکاری قابل توجه محمدحسین امین الضرب به بانک استقراضی روس است و این می رساند که حداقل از همان زمان بانک استقراضی یکی از رقبای قدرتمند و ذی نفوذ خود را به تدریج از میدان رقابت عقب رانده و وابسته و مقهور قدرت اقتصادی - مالی خود ساخته بود. اما از آنجایی که امین الضرب از تجار و صرافان معتبر کشور محسوب شد بانک استقراضی ابتدا با واسطه گری حکومت ایران بدهیهای خود را از او طلب می کرد. چنانکه وقتی بانک استقراضی از وزیر خارجه وقت ایران نصرالله خان مشیرالدوله تقاضا کرد که ترتیب بازپرداخت مطالباتش از امین الضرب را فراهم آورد، وی در 17 جمادی الاول 1317 طی مراسله ای به شرح زیر از امین الضرب خواست تا صورتی از بدهی هایش از بانک استقراضی را برای اطلاع وزارت خارجه بفرستد:
در واکنش به نامه سفارت روس وزارت امورخارجه ایران نیز طی مراسلاتی در 10 جمادی الاول 1327 و 9 شعبان 1327 ضمن ارائه مواردی از یادداشت سفارت روس از امین الضرب خواست تا در اسرع وقت برای بازپرداخت بدهیهای هنگفتش به بانک استقراضی چاره اندیشی نماید. در مراسله اخیر وزارت امور خارجه خطاب به حاج محمدحسین امین الضرب چنین آمده بود:
در حالی که اختلافات فیمابین امین الضرب و بانک استقراضی و نیز بانک شاهنشاهی بر سر چگونگی بازپرداخت مطالبات آنان کماکان حل ناشده باقی مانده بود در اواخر سال 1330 قمری دولت وقت به ریاست الوزرایی صمصام السلطنه بختیاری درصدد برآمد با تصرف و نظارت مستقیم بر چگونگی اداره املاک امین الضرب به تدریج بدهیهای او را به بانکهای مذکور بازپرداخت نماید. در نامه صمصام السلطنه بختیاری که در این باره در 20 ذیحجه 1330 خطاب به وزیر امور خارجه وقت نوشته است چنین می خوانیم:
2) آن مقدار از حساب که به قران است از قرار هر تومانی و منات کاغذی محسوب و دریافت دارند.
در خاتمه تقاضا دارم کتباً این مراتب را به اداره مرکزی مرقوم دارند و جواب را تلگرافاً بخواهند که مدت قرارداد آن شخص منقضی نشود. امیدوارم با حسن نیتی که برای اختتام و تسویه امورات بانک دارید و با اطلاعات کامله که از عمده و سنگین بودن این حساب به واسطه فروعات زیاد دارید با وجود اینکه بانک با مشتریان کوچک خود که محاسباتشان چندان عمده نبوده حساب آنها را کمتر از دو منات یک تومان تنزیل کرده و با این که چون عمده محاسبات بانک با بنده همان معاملات مناتی بوده و از این تقاضای بنده به هیچ وجه زحمت و ضرری برای بانک متصور نیست، اقدامات مجدانه بفرمائید که هرچه زودتر این محاسبه قطع شود. احترامات صمیمانه قلبی خود را تقدیم می دارم. حاجی محمدحسین امین الضرب. 11
امین الضرب طی نامه ای جداگانه که در 7 ذیحجه 1335 برای کفیل بانک استقراضی می فرستد یکی از دلایل سنگین تر شدن دیونش به بانک استقراضی را مساعداتی می داند که چند سال قبل برای بازپرداخت دیون برخی از تجار کشور به بانک استقراضی انجام داده و با قبول دیون آنها به بانک مذکور املاک و داراییهای غیرمنقول آنان را به تملک خود درآورده بود و اینک با کاهش شدید قیمت املاک فوق زیانهای مضاعفی متوجه او شده بود در این نامه امین الضرب به بانک استقراضی آمده است:
در همان حال وزارت امور خارجه ایران نیز برای تسریع در باز پرداخت قروض امین الضرب به بانک استقراضی ضمن استقبال از اقداماتی که وی برای بازپرداخت دیونش به بانک به عمل آورده بود، طی نامه ای به شرح زیر و به تاریخ 2 محرم 1336، از سفارت ایران در سنت پطرزبورگ خواست تا ضمن ملاقات با وزیر مالیه روسیه و نیز ریاست عالیه بانک استقراضی در آن کشور آنان را به پذیرفتن طرح امین الضرب برای بازپرداخت قروضش به بانک استقراضی متقاعد سازد:
یا این مناتهای کاغذی حاضره را از بنده گرفته مقدار طلایی را که به شرح مندرجه از آن مناتها عهده دار هستند به بنده رد نموده محاسبه قرانی را دریافت دارند.
خواهشمندم در زودترین وقتی از اوقات به یکی از این دو شکل محاسبات را خاتمه داده بنده را قرین امتنان فرمایند. موقع را مغتنم شمرده احترامات فائقه را تقدیم می داریم.
امین الضرب حسین امضاء 16
به دنبال پیروزی انقلاب اکتبر 1917 روسیه اولیای رژیم انقلابی جدید بانک استقراضی را با تمام مطالبات و دیونش به دولت ایران واگذار کردند. در آن هنگام هنوز مشکل دیون امین الضرب به بانک استقراضی حل ناشده باقی مانده بود. بدین ترتیب یکی از بزرگترین تجار و صرافان ایران در دوران متأخر قاجاریه بر اثر روابط ناسالم پولی - اعتباری اش با بانک استقراضی چنان دچار بحران شد که هرگز نتوانست اقتدار اقتصادی - تجاری پیشین را به دست آورده و به ناچار راه ورشکستگی و اضمحلال را پیمود.
پی نوشت
1. محمدحسن خان اعتمادالسلطنه، روزنامه خاطرات اعتمادالسلطنه، ص 850 و قهرمان میرزا سالور (عین السلطنه)، روزنامه خاطرات عین السلطنه، جلد سوم، به کوشش ایرج افشار و مسعود سالور، چاپ اول، تهران، اساطیر، 1377، ص 2217 .
2. مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی وزارت امور خارجه ج 1. ایران، سال 1317 ق. کارتن 21، پوشه 15.
3. حسن معاصر، تاریخ استقرار مشروطیت، جلد دوم، ابن سینا، 1352 ص 1063 .
4. قهرمان میرزا سالور (عین السلطنه)، پیشین، جلد سوم، ص 2223 و نیز بنگرید به غلامعلی خان عزیزالسلطان، روزنامه خاطرات عزیزالسلطان (ملیجک ثانی) جلد دوم، به کوشش محسن میرزایی، چاپ اول، تهران، انتشارات زریاب، 1376، ص 1317 .
5. مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی وزارت امور خارجه 1. ایران . سال 1327ق. کارتن 52، پوشه 12 .
6. مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی وزارت امور خارجه ج 1. ایران، سال 1327 ق. کارتن 52 پوشه 12 .
7. مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی وزارت امور خارجه ج . 1. ایران سال 1327 ق، کارتن 52، پوشه 12 .
8. مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی وزارت امور خارجه ج.1. ایران. سال 1327 ق. کارتن 52 پوشه 12 .
9. مرکز اسناد موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران ، سند : 1926 – ن 1386/3 .
10. مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی وزارت امور خارجه ج 1. ایران سال 1335 ق کارتن 35 پوشه 17 .
11. مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی وزارت امور خارجه. ج 1. ایران سال 1335ق. کارتن 35 پوشه 33 .
12. مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی وزارت امور خارجه. ج 1. ایران سال 1335ق. کارتن 35 پوشه 33 .
13. مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی وزارت امور خارجه. ج 1. ایران سال 1335ق. کارتن 35 پوشه 17 .
14. مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی وزارت امور خارجه. ج 1. ایران سال 1335ق. کارتن 35، پوشه 33 .
15. لازم به ذکر است که در آن برهه منات کاغذی تا چندین برابر ارزش اسمی کاهش قیمت پیدا کرده بود.
نظرات شما عزیزان: