۳ - بشارت
بشارت به مردم، از روشهاى هدايت آنان:
«وما مَنَعَ النّاسَ ان يُؤمِنوا اذ جاءَهُمُ الهُدى ... • وما نُرسِلُ المُرسَلينَ الّا مُبَشّرينَ ومُنذِرينَ • ... وان تَدعُهُم الَى الهُدى فَلَن يَهتَدوا اذًا ابَدا؛[۸]
و چيزى مردم را باز نداشت از اينكه- وقتى هدايت به سراغشان آمد- ايمان بياورند ... ما پيامبران را، جز بشارت دهنده و انذار كننده، نمىفرستيم؛ ... و از اين رو اگر آنها را به سوى هدايت بخوانى، هرگز هدايت نمىشوند.»
۴ - تعليم
تعلیم كتاب و حكمت (احكام و معارف) زمينهاى براى هدايت انسانها:
۱. «... ولَعَلَّكُم تَهتَدون • كَما ارسَلنا فيكُم رَسولًا مِنكُم يَتلوا عَلَيكُم ءايتِنا ويُزَكّيكُم ويُعَلّمُكُمُ الكِتبَ والحِكمَةَ ويُعَلّمُكُم ما لَم تَكونوا تَعلَمون؛[۹] [۱۰]
... شايد هدايت شويد. همان گونه كه براى هدايت شما پيامبرى از خودتان در ميان شما فرستاديم؛ تا آيات ما را بر شما بخواند؛ و شما را پاكيزه سازد؛ و به شما، كتاب و حكمت بياموزد؛ و آنچه را نمىدانستيد، به شما ياد دهد.»
۲. «لَقَد مَنَّ اللَّهُ عَلَى المُؤمِنينَ اذ بَعَثَ فيهِم رَسولًا مِن انفُسِهِم يَتلوا عَلَيهِم ءايتِهِ ويُزَكّيهِم ويُعَلّمُهُمُ الكِتبَ والحِكمَةَ وان كانوا مِن قَبلُ لَفى ضَللٍ مُبين؛[۱۱]
خداوند بر مؤمنان نعمت بزرگى بخشيد، هنگامى كه در ميان آنها، پيامبرى از خودشان برانگيخت؛ تا آيات او را بر آنها بخواند، و آنها را پاكيزه سازد و كتاب و حكمت بياموزد؛ هر چند پيش از آن، در گمراهى آشكارى بودند.»
۳. «هُوَ الَّذى بَعَثَ فِى الامّيّينَ رَسولًا مِنهُم يَتلوا عَلَيهِم ءايتِهِ ويُزَكّيهِم ويُعَلّمُهُمُ الكِتبَ والحِكمَةَ وان كانوا مِن قَبلُ لَفى ضَللٍ مُبين؛[۱۲]
او كسى است كه در ميان جمعيّت درس نخوانده پيامبرى از خودشان برانگيخت كه آياتش را بر آنها بخواند و آنها را تزکیه كند و به آنان كتاب قرآن و حكمت بياموزد، هرچند پيش از آن در گمراهی آشكارى بودند.»
نظرات شما عزیزان: