2-1 روش آموزش سخنرانی
در روش آموزش به شیوۀ سخنرانی، همان طور که از نامش پیداست، معلم مطالب درسی را در قالب سخنرانی ارائه میدهد.
برای اجرای این روش، آموزگار باید مقدمهای را برای سخنرانی خود تهیه کند تا توجه دانشآموزان را جلب کرده و در آنها ایجاد انگیزه کند. سپس محتوای مورد نظر خود را ارائه دهد. در نهایت با یک جمعبندی مناسب، سخنرانی خود را به پایان برساند.
3-1 روش آموزش نمایش علمی
روش آموزش نمایش علمی، که تحت عنوان روش تدریس نمایشی نیز شناخته میشود. بر دیدن، مشاهده و لمس کردن استوار است. معلم در این روش میتواند مفاهیم داخل کتاب را به صورت قابل مشاهده و ملموس به دانشآموزان نشان دهد.
برای اجرای روش یاددهی نمایشی، ابتدا باید ابزارهای لازم را تهیه کرد، سپس مقدمهای را به دانشآموزان ارائه داد و در نهایت نمایش مورد نظر را اجرا کرده و ارزشیابیهای لازم را به عمل آورد.
از مزایای روش یاددهی نمایش علمی، میتوان به عملی بودن آن و کسب تجارب مستقیم از سوی دانشآموزان، فعال بودن و مشارکت همیشگی آنها اشاره کرد.
این روش به دلیل نیاز امکانات و تجهیزات آموزشی میتواند پر هزینه باشد. در کلاسهای پر جمعیت قابل اجرا نیست و تفکر سطح بالا مانند خلاقیت را تقویت نمیکند.
2. روش های تدریس مبتنی بر تعامل
روش تدریس مبتنی بر تعامل در موقعیتهای مختلف و با توجه به محتوا، جمعیت و امکانات کلاس، به شیوههای مختلفی اجرا میشود، روشهای پرسش و پاسخ، ایفای نقش (Role Play)، بحث گروهی و یادگیری مشارکتی در این دسته قرار میگیرند. در ادامه، توضیحاتی را در مورد هر روش ارائه میکنیم.
1-2 روش تدریس پرسش و پاسخ
نام دیگر روش تدریس پرسش و پاسخ، روش سقراطی است. در این شیوه، معلم با ارائۀ سؤالات متعدد، کنجکاوی دانشآموزان را تحریک کرده و آنها را به تفکر در مورد مفاهیم جدید تشویق میکند.
استفاده از این روش باعث تقویت اعتماد به نفس، ایجاد انگیزه برای مطالعه و تحقیق، تقویت تفکر خلاق و افزایش مشارکت در فعالیتهای گروهی میشود. همچنین به امکانات و هزینههای بالا نیاز ندارد.
2-2 روش تدریس ایفای نقش
در این روش، یک یا چند دانشآموز بر اساس سناریویی که معلم از قبل آماده کرده است، نقشهایی را متناسب با علایق خود انتخاب میکنند. سپس با نظارت معلم و مشارکت سایر همکلاسیها، موضوع مورد نظر را به صورت نمایش اجرا میکنند.
یکی از مزایای روش تدریس ایفای نقش این است که دانشآموزان موضوعی را که آموختهاند بلافاصله در دنیای واقعی و در موقعیتهای مختلف به کار میگیرند. در این روش احساسات دانشآموزان به طور کامل درگیر یادگیری میشود و این امر منجر به عمیقتر و ماندگارتر شدن آموختهها خواهد شد.
روش ایفای نقش برای اهداف پیچیدۀ آموزشی مناسب نیست، ضمن این که به دلیل جنبۀ نمایشی و هنری آن، به عنوان یک روش آموزش جدی تلقی نمیشود. همچنین روش ایفای نقش به اجرای درست، صرف وقت کافی و تهیه و تدارکات نیاز داشته و انجام آن وقتگیر است.
نظرات شما عزیزان: