آن حضرت را بدين لقب (باقر) مى خواندند زيرا علوم را مى شكافت و باز مى كرد.در صحاح آمده است: «تبقر، يعنى توسع در علم» .
◄ در قاموس گفته شده است : محمد بن على بن حسين را باقر مى خواندند چون در علم تبحر داشت.در لسان العرب نيز ذكر شده است: آن حضرت را باقر مى خواندند چرا كه علم را مى شكافت و به اصل آن پى مى برد و فروع علم را از آن استنباط مى کرد و دامنه علوم را مى شكافت و وسعت مى داد.ابن حجر در صواعق مى نويسد:
«او را باقر مى خواندند و اين كلمه از «بقر الارض» اخذ شده است، يعنى آنكه زمين را مى شكافد و مكنونات آن را آشكار مى كند.زيرا او نيز گنجينه هاى نهانى معارف و حقايق احكام و حكمتها و لطايف را كه جز از ديد كوته نظران و ناپاكان پنهان نبود، آشكار مى کرد.»
از اين رو درباره وى گفته مى شد كه آن حضرت شكافنده علم و جامع آن و نيز آشكار كننده و بالا برنده علم و دانش است.در تذكرة الخواص نيز آمده است:
او را باقر لقب داده بودند زيرا در اثر سجده هاى فراوان، پيشانى اش شكاف برداشته بود. برخى هم گويند چون آن حضرت از دانش بسيار برخوردار بود او را باقر مى خواندند.
آنگاه به نقل سخن جوهرى در صحاح مى پردازد.
شيخ صدوق در علل الشرايع به نقل از عمرو بن شمر آورده است:
از حابر جعفى پرسيدم چرا به امام پنجم، باقر مى گفتند؟
گفت: «چون علم را مى شكافت و اسرار آن را آشكار مى كرد».
در مناقب ابن شهر آشوب نوشته شده است:
گفته اند براى هيچ يك از فرزندان حسن و حسين (ع) اين اندازه از علوم، از قبيل تفسير و كلام و فتوا و احكام و حلال و حرام فراهم نشد كه براى امام باقر (ع) .
محمد بن مسلم نقل كرده است كه از آن حضرت سى هزار حديث پرسش كردم.
در تاریخ آمده است که پنجمین امام هدایت، حضرت ابو جعفر محمد بن علی علیهماالسلام ، سه لقب داشت: باقرالعلوم (شکافنده دانش ها)، شاکر (سپاس گزار) و هادی (راهنما). در این میان، لقب مشهور ایشان باقر است.
از جابر جعفی، یکی از یاران ایشان پرسیدند که چرا امام را باقر می نامند؟
پاسخ داد: «زیرا آن حضرت، دانش را موشکافی و حلاجی می کند و آنچه را شایسته است، آشکار می سازد».
☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼
◄منبـــــــع : كتاب: سيره معصومان، ج 5، ص 13
نظرات شما عزیزان: