دانستنی هایی درباره نبی رحمت صلی‏ الله ‏علیه‏ و‏آله‏ وسلم و رحلت جانگدازش

دانستنی هایی درباره نبی رحمت صلی‏ الله ‏علیه‏ و‏آله‏ وسلم و رحلت جانگدازش
نگاهی گذرا بر زندگی خاتم الانبیاء (ص)

خاتم الانبیا حضرت محمد بن عبدالله در سال 571 م که مصادف با روز جمعه هفده ربیع ‏الاول بود، در مکه چشم به جهان گشودند و در چهل‏ سالگی از طرف خداوند متعال به پیامبری برگزیده شدند. حدود سیزده سال در مکه به صورت پنهان و نیمه ‏پنهان به تبلیغ دین اسلام پرداختند.

سپس در نتیجه فشارهای روزافزون کفار و مشرکان به مدینه هجرت کردند. پس از ده سال تبلیغ و تبیین احکام نورانی اسلام و تشکیل نخستین حکومت اسلامی در سن 63 سالگی در روز دوشنبه 28 صفر سال یازدهم هجری به ندای حق لبیک گفتند و چشم از جهان فانی فرو بستند. مرقد مطهرشان در مدینه منوره در کنار مسجدالنبی قرار گرفته است و همه ‏ساله سیل عاشقان نبوت، به‏ ویژه در ایام پیش و پس از مراسم حج، از سراسر عالم به زیارتشان می‏شتابند.

آخرین هشدار پیامبر صلی الله علیه و آله

در آخرین ساعت‏های زندگی پیامبراکرم صلی‏ الله‏ علیه ‏و‏آله‏ وسلم ، وقتی غم و اضطراب و دلهره سراسر مدینه را فرا گرفته بود و یاران باوفای آن‏حضرت با دیدگانی اشک‏بار و دل‏های آکنده از اندوه در کنار خانه رسول خدا صلی‏ الله ‏علیه‏ و‏آله ‏وسلم جمع شده بودند تا از سرانجام کسالت آن‏ حضرت آگاه شوند، دختر گرامی رسول‏ خدا، حضرت فاطمه علیهاالسلام ، در کنار بستر پدر با قلبی سوزان و دیده گریان به زمزمه کردن اشعاری که حضرت ابوطالب علیه‏ السلام در وصف آن‏ حضرت سروده بودند مشغول شد.

چون به این بیت رسید که می‏گوید: «[ای صاحب] آن چهره نورانی که به احترام آن مردم از ابرها باران درخواست می‏کنند و شخصیتی که پناهگاه یتیمان و بیوه‏زنان و درماندگان است»، ناگهان رسول خدا صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله‏و سلم چشم خود را باز کردند و با صدای آهسته به دختر بزرگوارشان فرمودند:

دخترم به جای این اشعار آن آیه را تلاوت کن که می‏گوید:
«محمد پیامبر خداست و پیش از او نیز پیامبرانی آمدند و رفتند. آیا اگر او رحلت کند یا کشته شود به آیین و اعتقادات قبلی خود باز می‏گردید؟ [بدانید] هرکس دست به چنین کاری بزند به خدا زیان نمی‏ رساند».

سخنان امام علی علیه‏ السلام در سوگ پیامبر صلی‏ الله‏ علیه ‏و‏آله ‏وسلم

نقل کرده‏ اند وقتی حضرت علی علیه‏ السلام بر طبق وصیت پیامبر صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله‏ وسلم پس از رحلت آن‏حضرت مشغول غسل و کفن رسول خدا صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله و سلم شدند، در حالی که اشک از دیدگانشان جاری بود با این جمله ‏ها درد فراق پیامبر را تسکین می‏بخشید:

«پدر و مادرم فدای تو ای رسول خدا! با مرگ تو رشته‏ ای بریده شد که جز در مرگ تو چنان گسستنی دیده نشده است. با مرگ تو رشته پیامبری و فرود آمدن پیام ‏های آسمانی از هم گسست. مصیبت رحلت تو دیگر مصیبت‏ دیدگان را به شکیبایی وا داشت و همگان را در مصیبت تو یکسان عزادار کرد.

اگر تو خود ما را به شکیبایی امر نمی‏ کردی، آن‏قدر اشک می‏ریختیم که اشک دیدگان با گریستن بر تو پایان پذیرد، با این همه، دردِ جان‏کاهِ فراق تو همیشه با ما خواهد بود و این اندوه هرگز از ما جدا نخواهد شد و صدالبته که این در مقابل عظمت مصیبت فقدان تو امر ناچیزی است. اما چه می‏شود کرد؟ نه امکان بازگرداندن دوباره زندگی میسر است و نه می‏توان مانع وقوع مرگ شد.

سفارش به عترت و کتاب خدا

پس از برگشتن از «حجة‏الوداع» پیامبر اکرم صلی ‏الله ‏علیه ‏و‏آله ‏وسلم به مناسبت‏های مختلف از رحلت خود سخن به میان می‏آوردند و یاران و پیروانشان را آماده می‏کردند که اوضاع پس از رحلت پیامبر را بتوانند تحمل کنند.
نقل می‏کنند در این ایام فراوان خطبه می‏خواندند و مردم را نصیحت می‏کردند و از فتنه ‏های پس از خود باخبر می‏ساختند.
از جمله به آنها توصیه می‏کردند: «مبادا پس از من از سنت من دست بردارید و به بدعت‏گذاری در دین بپردازید.
بدانید که بعد از من با فتنه‏ها و آزمایش‏های زیادی مواجه خواهید شد.
اگر می‏خواهید در همه این پیشامدها از خطر در امان باشید، از کتاب خدا و عترت من دست برندارید.
ای مردم، من در بین شما این دو چیز را به یادگار می‏گذارم و در روز قیامت از آنها سؤال خواهم کرد».

نظرات شما عزیزان: