اسوه اخلاق حسنه (امام حسن مجتبي علیه السلام)

کارت پستال ولادت امام حسن مجتبی (ع),ولادت امام حسن(ع)

اسوه اخلاق حسنه (امام حسن مجتبي علیه السلام)

يكي از مسائل مهمي كه هميشه در مورد انسان مطرح مي شود؛ اخلاق حسنه مي باشد كه انسان كامل بايد خود را به آن متخلق نمايد. اهل بيت عليهم السلام تنها انسان هايي هستند كه در اين باب موفق بوده، و در اين باب گوي سبقت را ربوده اند. در اين مقاله قصد داريم كه شمه اي از فضايلاخلاقيامام مجتبي عليه السلام راكه به عنوان الگو نيز مطرح هستند، بيان نماييم. باشد كه راهگشايي براي نيل به انسانيت باشد. مرحوم شيخ صدوق در كتاب امالي به سند خود از امام صادق عليه السلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود: حسن بن علي(ع)عابدترين مردم زمان خود و زاهدترين آنها و برترين آنها بود، و چنان بود كه وقتي حج به جاي مي آورد، پياده به حج مي رفت و گاهي نيز پاي برهنه راه مي رفت. و چنان بود كه وقتي ياد مرگ مي كرد مي گريست، و چون ياد قبر مي نمود مي گريست، و چون از قيامت و بعث و نشور ياد مي كرد مي گريست، و چون متذكر عبور و گذشت از صراط-در قيامت- مي شد مي گريست. و هر گاه به ياد توقف در پيشگاه خداي تعالي در محشر مي افتاد، فريادي مي زد و روي زمين مي افتاد... و چون به نماز مي ايستاد بندهاي بدنش مي لرزيد، و چون نام بهشت و جهنم نزد او برده مي شد مضطرب و نگران مي شد و از خداي تعالي رسيدن به بهشت و دوري از جهنم را درخواست مي كرد... و هرگاه در وقت خواندن قرآن به جمله « يا ايها الذين آمنوا» مي رسيد مي گفت: « لبيك اللهم لبيك »... و پيوسته در هر حالي كه كسي آن حضرت را مي ديد به ذكر خدا مشغول بود، و از همه مردم راستگوتر، و در نطق و بيان از همه كس فصيح تر بود... (1) و مرحوم ابن شهرآشوب در كتاب مناقب از كتاب محمد بن اسحاق روايت كرده كه گويد: "ما بلغ احد من الشرف بعد رسول الله(ص) ما بلغ الحسن » احدي پس از رسول خدا(ص) در شرافت مقام به حسن بن علي(ع) نرسيد." و سپس مي گويد: رسم چنان بود كه براي آن حضرت بر در خانه اش فرش مي گستراندند، و چون امام(ع) مي آمد و روي آن فرش مي نشست، راه بسته مي شد و بند مي آمد، زيرا كسي از آنجا نمي گذشت جز آن كه به خاطر جلالت مقام آن حضرت مي ايستاد و جلو نمي رفت، و هنگامي كه امام(ع) از ماجرا مطلع مي شد برمي خاست و داخل خانه مي شد و مردم هم مي رفتند و راه باز مي شد... ودر ادامه اين حديث، راوي گويد: « و لقد رايته في طريق مكة ماشيا فما من خلق الله احد رآه الا نزل و مشي حتي رايت سعد بن ابي وقاص يمشي » (2)؛من آن حضرت را در راه مكه پياده مشاهده كردم و هيچ يك از خلق خدا نبود كه او را مشاهده كند جز آن كه پياده مي شد و پياده مي رفت تا آنجا كه سعد بن ابي وقاص را ديدم (به احترام آن حضرت) پياده مي رفت. و از روضة الواعظين فتال نيشابوري روايت كرده كه گويد: «ان الحسن بن علي كان اذا توضا ارتعدت مفاصله و اصفر لونه، فقيل له في ذلك فقال: حق علي كل من وقف بين يدي رب العرش ان يصفر لونه و ترتعد مفاصله، و كان عليه السلام اذا بلغ باب المسجد رفع راسه و يقول: الهي ضيفك ببابك يا محسن قد اتاك المسي ء فتجاوز عن قبيح ما عندي بجميل ما عندك يا كريم...»؛حسن بن علي(ع) چنان بود كه چون وضو مي گرفت بندهاي استخوانش به هم مي خورد و رنگش زرد مي گشت، و چون سببش را پرسيدند فرمود: هر كس كه در پيشگاه پروردگار بزرگ مي ايستد بايد اين گونه باشد كه بندهايش به هم بخورد و رنگش زرد شود. و چون بر در مسجد مي رسيد، سرش را بلند كرده و مي گفت: خدايا ميهمانت بر در خانه توست، اي نيكوكار! بدكار به درب خانه ات آمده، پس، از زشتي هايي كه نزد من است به خوبي هايي كه نزد تو است درگذر، اي بزرگوار! و از كتاب فائق زمخشري روايت كرده كه گويد: رسم امام حسن(ع) چنان بود كه چون از نماز صبح فارغ مي شد با كسي سخن نمي گفت تا آفتاب طلوع كند... و آن حضرت بيست و پنج بار پياده حج به جاي آورد... و اموال خود را دو بار با خدا تقسيم كرد...( يعني نصف آن را در راه خدا به فقرا داد...)(3)و از حلية الاولياء ابي نعيم نقل كرده كه به سندش از امام باقر(ع) روايت نموده كه فرمود:"من از خدا شرم دارم كه ديدارش كنم و پياده به خانه اش نرفته باشم. و به همين خاطر بيست بار پياده از مدينه به حج رفت. و به سند خود از شهاب بن عامر روايت كرده كه حسن بن علي(ع) دو بار همه مالش را با خدا تقسيم كرده و دو نصف كرد، حتي نعلين خود را... و به سند خود از علي بن جذعان روايت كرده كه گويد: حسن بن علي(ع) دو بار همه مال خود را در راه خدا داد و سه بار هم تقسيم كرد، نصف براي خود و نصف را در راه خدا داد... .

نظرات شما عزیزان: